متن دلنوشته های سردار

و من دلم..
در آغوش تو
گریه های بسیار می خواهد.


✍ سردار

شبیه خواب بعد از لالایی مادرم شدم
فقط می خواهم عمیق و طولانی بخوابم
ولی اینبار در دامان اندوهی که مرا در خویش گرفته است
دنیا دیگر جای قشنگی نیست
آدمها دیگر برای هم مهربان نیستند
و اصلا دلشان برای هم تنگ نمی شود
احساس می می کنم انتهای دنیا...

من بی تو دریچه ای رو به دیوارم
همیشه اتفاقی پر از نیامدن ها..
بیا و برای این دیوار تنهایی ام
پنجره ای باش
رو به آسمان

✍ سردار

چه بهاری دلپذیری دارد هوایِ آغوشت
چه عطرِ دل انگیزی نشسته بر پیراهنم
آری بهشتِ من ، همان آغوش توست

✍ سردار

چگونه است یکی شبیه من
ولی
شبیه من اصلا
نمی خندد


✍ سردار

من جز برای چشمهایِ تو
هرگز به گریه رو نکرده ام .....


✍ سردار

کاش گلهای روی پیراهنت بودم
آغشته بودم به بویِ تنت

✍ سردار

کاش خدایا....
هر آنچه سهم ما نیست
در پیش پایمان نگذاری...

✍️سردار

تو از کدام قبیله ای ؟
که جز مهر نداری توشه ای ؟

✍ سردار

من از تبارِ دریا و طوفانم
دلم که میگیرد
به دریا می برم اندوه خویش

✍ سردار

دلم میخواهد برایت نامه بنویسم بسیار
اما : تو هنوز هم
عاشق شعرهای کوتاهی

و اندوه من بسیار

✍ سردار

از من چه مانده ؟
توده ای در انزوایِ بی کسی
در نهایتی بر فرجام از نرسیدن ها

شکسته پلی
که از وجود من گذر می کنند و امّا...
کسی برای ترمیمِ من نمی کوشد

✍ سردار

چقدر خوبه
یه وقتایی به خودمون استراحت مطلق بدیم
به هیچ چیزی فکر نکنیم
نه به کسی که ازش متنفریم
و نه کسی که عاشقش هستیم
نه به آسمان فکر کنیم و نه دلهره مرداب پیر
نه اضطراب کویر را داشته باشیم ن شوق باران
مثل یک کمای مطلق
ساعتها...

گویند که خدا...
ساکنِ دلهای ، بشکسته است
آری ..........
گنج در میانِ ، خانه ی ویرانه است

🔹 [ سردار ]

چه کرده ای تو با دلم ؟؟
شکوه که میکنم ز طُ نگاه دیگران
شعر حساب می شود

🔹 [ سردار ]

روزی تمام خودم را بر میدارم
و می روم
در امتداد خورشید تا بی نهایت
جایی که تمام شود قدم هایم
آنوقت
یک چایی بنوشم و دیگر تمام

🔹 [سردار ]

تو را در واژه چگونه بیان ات کنم ؟
رنگ مهربانیِ چشمانت
عطرِ آشفتگیِ موهایت
تراوشِ مهرِ دستانت
و مخدرِ آوایِ صدایت
ترسم بگویم و شعر هم ، عاشق ات شود

🔹 [سردار ]

نسلِ خورشید بُوَد چشمانِ طُ
🔹 [سردار ]

چه کسی دانست
دختری در کوره روستایی
با خشم موی خود را شانه کرد....
🔹 [سردار ]