متن رنج و امید

من ان خالی دریایم نهنگ فهم را بفرست
که از جهل ام گریزانم کتاب نو مرا بفرست
من ان لنج پر از پرسش کنار کرخه ای پر شک
تو بی پاسخ ،منش زندیق، ز ایمانت مرا بفرست
اگر ملای روم ام من ،چه هستم فارغی از شمس
برای تارک قلبم...

ای دوست غم مخور آه تو وجدان خوابش را بیدار میکند..
میدانم دست یاری دراز کردی و سیلی قضاوت خوردی..
آه تو ،تازیانیست به وجدان خفته اش ..
غم مخور فصل ها در حال گذر هستند..
خزان تو بهار میشود