متن سالهاست

شاخه ام شکستی /
گمان کردی آخ خواهم گفت؟ /
من سالهاست که نقشِ درختِ زنده را
بازی می کنم /
من سالهاست که مرده ام
«آرمان پرناک»

درونِ چشمانِ دریایی ات /
سالهاست دو صیاد در سکون /
با قلبشان /
به هم دست تکان می دهند /
پس /
کی خبر از صید خواهد شد؟
«آرمان پرناک»

هی فکر می کنم که چگونه؟چرا؟ چطور؟ 
من سال هاست گریه نکردم،شما چطور؟ 

من سال هاست عاشق چشمی نبوده ام
حالا نگاه کن منِ پر ادّعا چطور... 

بگذشتم از غرورم و با چشم های خیس 
ساکت نشسته ام که بفهمم تو را چطور... 

وصفت کنم الهه ی پنهان میان شعر...

خنده
چاره اش پول بود/که ما نداشتیم/ از فردا خودمان را به دیوانگی زدیم و الان سالهاست مفت مفت میخندیم

میخواهی دلتنگت نباشم !
انگار که بخواهی
شیروانی‌هایِ رشت خیس نباشند ..
انگار که بخواهی
زمستان‌هایِ الموت سرد نباشند ...
انگار که بخواهی
پاییزهایِ روستایِ چنارِ کاشان زرد !
دنیا اما کاری به خواستنِ هیچکس ندارد ...
من هم سالهاست
میخواهم کنارم باشی ...