متن صیاد

ما دانه نخوردیم وبه دام افتادیم
در دام تو ای عشق مدام افتادیم

بستند دهان ما که خاموش شویم
با دست قضا ز روی بام افتادیم

درون چشمانِ دریایی ات
سالهاست دو صیاد
در سکون
با قلبشان به هم دست تکان می دهند
پس
کی خبر از صید خواهد شد؟
«آرمان پرناک»

درونِ چشمانِ دریایی ات /
سالهاست دو صیاد در سکون /
با قلبشان /
به هم دست تکان می دهند /
پس /
کی خبر از صید خواهد شد؟
«آرمان پرناک»

من آهو گفته بودم صید هیچ
صیادی نخواهم شد..
آن گرگ چشمانم را هدف گرفت..
در نگاهش صید شدم.




المیرا پناهی-درین کبود
نویسنده

خوشا مرغی که در کنج قفس با یاد صیادش

چنان خرسند بنشیند که پندارند آزادش

نمی گویم فراموشش مکن ! گاهی به یادآور

اسیری را که میدانی نخواهی رفت از یادش

تور بر سر ماهی

کل کشان به ساحل اقبال می برد

صیاد

اے مالڪ قلبم
چون صید بہ دام تو بہ هر لحظہ شڪارم

اے طرفہ نگارم
ازدورے صیاد دگر تاب ندارم
رفتہ ست قرارم

چون آهوے گم گشتہ بہ هر سو دوانم
تا دام در آغوش نگیرم نگرانم ‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌

هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی میریزد ، مرواریدی

صید نخواهد کرد .