شعر آزاد

هربار
عکسی از تو را
در رودخانه غرق می کنم
کمی پایین تر
جنازه ی عکاسی را
از آب بیرون می کشند

«معجزه»
در نگاه پر از موجم،
در نفس آرامم،
در خیالم که پر از یاد توست،
به تو می اندیشم.
نه سالی،
نه فصلی،
نه ماهی،
لیک یک نفس بیشتر می ماندی؛
ای کاش!
اما تو نشانه بودی،
تو معجزه بودی،
که یعنی امید وجود دارد.
که یعنی عشق وجود...

«گرداب غم»
باز هم تنهایم در این قفس،
او نیست.
چه بی رحمانه نیست.
در افق دور دست زوال می بینم.
سخت می گذرد در قفس تن،
سخت می گذرد هر نفس.
آسمان تیره،
دریا غمگین،
چشمان من هم.
در فراق،
تنها می گریم در غروبی که می توانست دل...

«رقص سایه و نور»
در چشمان من،
افکنده ای غم.
گم شده در لحظه های خیالت.
چشم انتظار نور تو،
من در سایه تاریک هم.
سرگردان در جاده ی بی پایان،
آشفته، پریشان.
نور ماه با رخ تو روشن.
من سایه ای در دل تاریک بیابان.
چه خواهد شد اگر...

آسمان یک نقاشی ست

رنگ احساس من و حس ترنمت یک راز ست

رازی ست درآتش که مرا می کشد سمت تو

حال دست بگذار براین
گیسوان پریشان سرد

دست بگذار که با لالایی تو باز شوند


آسمان یک نقاشی یست
نقاشی چشمان غزل خوان چو آهو مستت

حال باید...

زندانیِ اختیاری

مردی که خودش را تمام روز
در یک اتاق زندانی می کند
اصلاً دیوانه نیست
یا انار متراکمی ست که در پوست خودش جا خوش کرده
یا پیاز متورمی ست که لایه لایه پرده برنمی دارد از تنهایی اش
در بیروت مردی را دیدم با پای گچ گرفته...

(( سرزمین های کشف نشده ))

من بهارم را خزان شدم
وقتی سیب های پاییزی
لبخند را از شاخه هایم می چیدند
زیر حافظه ی خیس ردپایم
با مرگ هر برگ
از درد فریاد زدم
کِی زمان کوچ پروانه هایم می رسد؟

من تابستانم را قندیل بستم
و با دانه...

برگهایت را
که از چشمانم
دهانم
و انگشتانم بیرون زده
می بوسم
قیچی کوچکم را برمی دارم
تمامش را هَرَس میکنم
شب اما
باران به زیر پوستم میزند
از استخوان هایم عبور میکند
به پاهایت می رسد
بیشتر قد میکشی
خوب میدانم
یکی از همین روزها
خواب که بمانم
تمامم...

اگر عشق
تورا باز نگرداند
به راستی
چه چیز باز خواهد گرداند؟
جهان، دیگر چیزی برای آمدنت ندارد
چراکه هستی ِ جهان
از عشق است و
هستی ِ عشق
از عشق

و آنکه با آواز عشق
باز نمی گردد
نرفته است
مُرده است!