متن شکوفایی دوباره

نوروز آغاز دوباره‌ی زندگیست؛ به بهار خوش آمدیم.

بهار که می‌رسد،
زمین، دست‌های سبزش را به آسمان می‌رساند،
و شکوفه‌ها، گونه‌های زمین را بوسه‌باران می‌کنند.

پرستوها، سرود تازه‌ای در باد می‌خوانند،
باران، نامی از نور بر پیشانی خاک می‌نویسد،
و من،
در عطر نَمه‌بارانِ این لحظه،
با تمام جان،
شکوفا...

اسفند که از نیمه گذر کرد باز
باید شد از غصه‌ها بی‌نیاز

باید که از خاک برخیزد دل
همرنگِ گل‌های باغِ به راز

باید که چون باد، آزاد شد
همراهِ عطرِ بهاران، فراز

در گوشِ دل بویِ نو می‌رسد
با نغمه‌ی بلبلان در طراز

امید، در جانِ شب جان دهد...

صبر می کنیم تا آفتاب برگردد‌.

شب که ماندنی نیست.

زمانی که سرما به جانمان زده است ،

باور داریم به صبحی نو،

در فصل رویش لاله های بیقرار.

رویا می بافیم با شعله های آتش درون.

احساس لحظه های بعد خزان را بهار می داند و بس