متن عشق و رنج

انتها ندارد عشق
پیچکی رونده است
تاعمق جان میرود
و گاهی هلاکت میکند
کم می آوری همچون کودکی در گرسنگی
غش میکنی و ریسه میروی
و خودت نیز بدون هیچ واهمه ای
میگذری از سنگلاخ های عبور عشق
همچون مترسکی میشوی برجالیز
چه عبوری دارد عشق در زجرروزگار
آن هنگامی...

یا ایها العزیز!
به تن تیر و ترکش خورده ات قسم...
بر قامت مجـــــــروح پــــر دردت قسم...
کــــوه ز صلابت تو غبطه می‌خورد..
مردانگی ز غیرت تو غبطه میخورد..

عشق و رنج دو روی سکه اند!
و ارزش عشق به اندازه ی رنجی است که آدم از بابت آن می کشد واگر عشق همین طور مفت و مجانی پای آدم تمام شود در واقع عشق نبوده و فقط خودش را گول زده...

من سعدی نیستم، جفا بینم و غزل عشق بخوانم ...
من وحشی بافقی هستم ،از بامی که پریدم ،پریدم…...