متن رنج عاشقی

آدمی تا بار مردم را در اینجا برنداشت
کاسه‌ای از آب کوثر هم در آنجا برنداشت

اهل دل کو تا که دریا جای صحرا پس دهد
هیچکس مصراع سرگردان من را برنداشت

مو و دندان ریخت، تن فرسود، قامت شد کمان
قلب بی‌صاحب سر از آمال دنیا برنداشت

بارها این...

چشمانم تشنه ی عشق بود،


کاش از چشمانت عشق چکه نمیکرد.

بر ما دلت نسوخت، ندانم چرا نسوخت
ما را دلت نخواست، ندانم چرا نخواست

عشق نیمه‌تمام برزخ است
نه آن‌قدر قوی است که دوام بیاورد
نه آن‌قدر ضعیف است که تمام شود.
و در میانه آن، تنها تویی که خودت را می‌سوزانی.

ظلم نباشد ز تو من دورم و درگیر توام...

درد و درمانم یکیست ـ..



آن هم سیه چشمان توست...

بیچاره دل عاشق و دیوانه ی ما...



دلخوش به نگاه کسی هست که نیست...

گریستم برای نداشتن کسی که...



به حال و روز دیوانگی ام خندید...

او چه میدانست معنی دوست داشتن را ..

او چه میدانست معنی دوست داشتن را
که زهر نیشش هم بر جان و دلم حکم نوش را دارد بر دل و جانم …