دنیای پرازحرفم به تو که میرسد میشود یک طبل توخالی وپرازسکوت چنبره میزند نگاهم بر تو ولذت دیدارت در وجودم می ریزد غنیمت میداند و میخواهدمعجونی بسازد تا بشودچاره ساز تشنگی عشق درمحال یک وداع نا به هنگام تقدیر
کمی برای ماندم اصرار کن... نه آن‌قدر که بمانم، آن‌قدر که بفهمم، رفتنم چیزی را از جهانِ تو کم می‌کند...
آخرین تصویر تو غلتید و افتادش به خاک. در همان لحظه که میرفتی و اشکم شد روان.
