متن غم جدایی

در فراقِ دوستان آخر ز ما چیزی نماند
هر که رفت از هستی ما پاره ای با خویش برد

بهار با همه شکوفه هایش می آید،
اما هیج چیز نمی تواند عشقی را که
در زمستان گم شده،بازگرداند.

چه دردهایی که در نبودنت، به جان خریدم.

میروی اما بدان،
حال پریشان من از، زلف پریشان روی توست.

وقت رفتن چشم تو بوسیدم و گفتم بمان،
اما نماندی.

ظلم نباشد ز تو من دورم و درگیر توام...

موج زلفت کشتی چشمان من را دل بِبُرد

ترسم از روزی که پهلو گیرد او، در ساحل آبهای تو

فراق درعشق
نداریم هرگز
که وصلش همیشه با ماست
مگر که می رود از رگ و ریشه جان,خاطرتو