متن مراد

شناسنامه ی این آسمان پُر از مرگ است /
حواسِ پنجره را پرتِ هر مُراد نکن
«آرمان پرناک»

به تیر دیده ات ما را نسوزان

به آهی بسته ای ما را نرنجان

مرادت کشته ای یارا حیا کن

رهایم کرده ای در بند و زندان

شهی یا که امیری آخرش هیچ
به خواب گوری آخرش هیچ
به خاک عزلت افتی محبس گور
تو قُوت مار و موری آخرش هیچ

چونکه اسرارت نهان در دل شود
آن مرادت زودتر حاصل شود

خانهٔ اسرار تو چون دل شود

آن مرادت زودتر حاصل شود

تو را بی روسری دیدم عجب طوفان دل چسبی
تشکر باد تابستان، مراد این دلم دادی!

خوش وقت بهارو سبزه و دامن کشت
با پسته دهن شکرلب حورسرشت
در باغ مراد ماچنین سرونرست
برخاک امید ما کس این دانه کشت

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه‌ای است که قربانی‌ات کنند