برف شعری ست سپید که بی هیچ وزنی به دل می نشیند
خواب دیدم از آسمان انار می بارد سرنوشت دانه ها اما یکسان نیست برف در سکوت مینشیند انار در خون ... ما که دانه های دلمان پیدا بود
باد در آینه موهایت خودش را شانه می کند تو که از هر رنگ یه فصل به تن داری با طعم گس پاییز ابر ها را پایین آوردی تا قطره ها در گروه کُری چند هزار نفره برایت سرود باران بخوانند .................................. برشی از یک شعر بلند
جبرئیل هنوز بازنشست نشده. داره کار میکنه. هنوز داره گوشی خدا رو میده دست پیامبراش. همون به قول خودش برگزیده ها. حس میکنم محمد خاتم نبوده و بعد از اون هر روز تو هر گوشه از دنیا تو هر سنی یکی از ماها مبعوث میشیم به پیامبری برای راهنمایی یه...
موهایت را ببند این فصل به باد هایش معروف است دل من به هوایی شدن
تنهایی لباس نیست که از تن درش بیاوری تنهایی رنگ به رنگ نیست که هر روز یک رنگش را به تن کنی تنهایی تنهاست
" چشم و چراغ " سقف آسمان سنگیست ما راهی به بیرون نداریم این ستاره ها که مدام چشمک می زنند شهرهای دوری هستند که رسیدن به آن ها یک عمر طول می کشد
چقدر به چشمانت زل بزنم چقدر برای روز مبادا کمت دارم به دستت نیاورده ام که بخواهم از دستت داده باشم تو بگو این اشک های بی هنگام از کجا می آیند؟ تعادل شانه هایم را بغض های عمل نکرده ام به هم ریخته است بغض سنگینم می کند اشک...
برای موهات من عاشق بارونم. عاشق صداش عطرش عطرش عطرش . همیشه از خودم میپرسم چرا عطر بارون فروشی نیست. چرا هیچ عطر فروشی عطر بارون نداره. دست که میبرم تو موهات انگار بارونه. خیس میشم از عطرش از عطرت. موهات امتداد قطره های بارونه. گفتم بارون یاد قمیشی افتادم....
ما ابرهای به هم رسیده بودیم از راهی بسیار دور حرفی نداشتیم گریستیم
شب که شد مرز ها را جا بجا میکنم خطی دور خودمان میکشم میشویم کشوری مستقل و به تمام جهان اعلان جنگ می دهیم
بهار دلکش منی که شجریان خوانده باشد و دل به جا نباشد
موهات امتداد قطره های باران آسمان را به زمین آورده ای مرا به آسمان
تنگی بلوری ام شاید با ماهی سرخی در سمت چپ سینه ام
پشت به آفتاب می نشینم و فکر میکنم اگر تمام گل های آفتابگردان به خورشید پشت کنند خورشید خاموش خواهد شد؟
ایرانسل یا همراه اول فرقی ندارد صدای تو به هر خطی اعتبار می بخشد...
