اشعارزهراسلحشور

این تن فدای تربت پاکت شود کم است
از بوستان خیمه گلی سرخ چیده ام
جانرا ز روی شیفتگی در طبق نهم
در سایه سار لطف شما آرمیده ام
خواندی مرا چنانکه به صحرا روان شدم
بر خیمه گاه موکب یاران رسیده ام
در آخرین عمود بکردم چو سجده ای...

شعری به جان نشسته و اشکی به دیده ام
دل رمیده و دردی کشیده ام
در مدح عاشقی تو شعری سروده ام
عالم اگر غزل بشود من قصیده ام

گاهی دلم برای خودم تنگ می شود
ثانیه ها و دقیقه ها ز جنس سنگ می شود
گاه سرم گیج می رود میان عقربه ها
قلاب زمانه به دلم چنگ می شود
گاه فرو می روم درون غبار اشک
چشمم شده چشمه و دلم سنگ می شود

آقا اجازه هست که تماشا کنم تو را؟
با دست حاجتی که تمنا کنم تو را

آیا شود که گوشه چشمی به ما کنی؟
آیا شود که حاجت ما را روا کنی

محمد مایه فخر زمین است
جهان انگشتر و او چو نگین است
بظاهر می درخشد چون ستاره
به باطن سیرت احمد چنین است

شعری بجان نشسته و اشکی به دیده ام
آهی ز دل رمیده و دردی کشیده ام

در مدح عاشقی تو شعری سروده ام
عالم اگر غزل بشود من قصیده ام

این تن فدای تربت پاکت شود کم است
از بوستان خیمه گلی سرخ چیده ام

جان را ز روی شیفتگی...

فرزند خلف حیدر

آب دردستان ماه ،شور و نوایی دارد
تارسددرخیمه گاه حال وهوایی دارد

همرهت مشک پرآب وتوبمانی تشنه
این جوان خلف حیدر،چه وفایی دارد

دستها گشته جداازتن ،مشک بردندان
این عمو ازشرم طفلان ،چه اِبایی دارد!

تیربرجانش نشست ومشک اوگشت تهی
دل عباس شکسته، چه مسایی دارد؟

داد...

توهستی فرزنداین خاک پار
توتختی تورستم تواسفدیار

نبایدکه گردد زتو کم عیار
که توپاکدستی وتوپاسدار

ای منجی شیعیان کجاییدشما؟
برظلم به شیعیان گواهیدشما
این شیعه غریب وبی نواوتنهاست
وقت است که ازسفربیاییدشما

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
زهراسلحشور

درحریم یار،خون پاشیدند
ازدامن شیعیان گلی راچیدند
آن دسته گلی راکه زباغی چیدند
درهجروغمش مردوزن نالیدند

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
زهراسلحشور

درحریم امن، غوغا بر پاشد
یک کافربی صفت چنین رسواشد
خونی که زِ رگهای شهیدی پاشید
با آن سندِحبّ علی امضا شد
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
زهراسلحشور

صبحگاه دیده گشایم ، رویت ببینم
کام من شیرین شودبادیدنت بسیار
کام من شیرین شود بی حبه قندی
قند من هست دیدنت ای یار!
زهرا سلحشور

میلاد حضرت فاطمه


جان من فاطمه جان ای گل یاس!
به چه نامت زیباست!
چوحروفش والاست
فا آن فیض الهی باشد
که زتونازل گشت
الفش انس ومحبت دردل که توزان سرشاری
طا آن کوثروطاها توخودقرآنی
میم آن برکت جانت باشد،چه مبارک میمون
بس که نیکوکاری
توبه راه عشقت جان خودبسپاری...

آغازکنم بیادپایانی خوش
گوییم وبخندیم به رفتاری خوش
می سراییم دوشعری بهردوست
که رسیدیم سرانجام به دیداری خوش

به کدام مصرع و بیتی توان صفات تو گفتن؟
مگر چو رعد زند حس تو برخاک دل من
چو رعد زند سبز شود تاک دل من
چو درد عشق تو روید رود هوای دل من
تو مبرایی و پاکی،و یگانه گوهرنابی
برون ز ورطه ی عیبی تهی زجهل شبابی