و آدمی گاهی طغیان می کند...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
و آدمی گاهی طغیان می‌کند بر علیه صبر، انگار که روحش، طاقتِ این حجم از سکون را ندارد. یک جور بی‌قراریِ دوست‌داشتنی... مثل دانه‌ای که در دلِ خاک، تابِ ماندن ندارد و سر به شورش برمی‌دارد؛ می‌خواهد جوانه بزند، سبز شود، حتی اگر بداند که باد و باران در کمین‌اند. این طغیان، نه از سرِ ندانم‌کاری، که از عمقِ یک "خواستن"ِ آتشین می‌آید. خواستنی که می‌گوید: "زندگی، ارزشِ خطر کردن را دارد." و چه کسی می‌داند؟ شاید همین طغیان، همان معجزه‌ای باشد که در انتظارش بوده‌ای!
تفسیر با هوش مصنوعی
این متن، طغیان انسان علیه صبر را به مثابه بی‌قراری دوست‌داشتنی و خواستنی آتشین توصیف می‌کند. مانند دانه‌ای که برای جوانه زدن، رنج سکون را نمی‌پذیرد و با وجود خطرات، به زندگی و رشد می‌اندیشد. این طغیان، نه از جهل، بلکه از عمق وجود و باور به ارزش ریسک کردن سرچشمه می‌گیرد و شاید معجزه‌ای باشد که در انتظار است.