متن شور زندگی

و آدمی گاهی طغیان می‌کند بر علیه صبر، انگار که روحش، طاقتِ این حجم از سکون را ندارد. یک جور بی‌قراریِ دوست‌داشتنی... مثل دانه‌ای که در دلِ خاک، تابِ ماندن ندارد و سر به شورش برمی‌دارد؛ می‌خواهد جوانه بزند، سبز شود، حتی اگر بداند که باد و باران در کمین‌اند....

تو همان شوق دمیدن نفس در تنمی.

درد دارد قصّه‌‌های زندگی
چون که مرگ است عاقبت پایانِ ما

مرگِ سرخ امّا عزیزم مرگ نیست
شورِ پروازی‌ست تا بی‌انتها

حسّ نابِ زندگی دارد به جان
التهابِ مردنی شاد و، رها

نوروز منی تو
با جان نو خریده به دیدارت می دوم
شکوفه های توام من
به شور میوه شدن
در هوای تو پر می کشم.

بغلم کن ؛
یجوری بغلم کن که انگار
مُرده بودمُ دوباره
زنده شدم

ایروینگ استون :

ببین ونسان ، هیچ وقت در موردِ هیچ چیز نمی تونی کاملاً مطمئن باشی !
فقط باید شجاعتشو داشته باشی تا اون کاری رو که فکر می کنی درسته انجام بدی
ممکنه بعدها بفهمی که اشتباه کردی ، ولی لااقل اونی که فکر می کردی درسته رو...

سلام
شنبه شور زندگی است .

همیشه منتظر آمدن این شنبه بودیم !
و امروز شنبه ی موعود است

شروع خواهیم کرد زندگی را
با عشق و طرحهای تازه