همه کس من دلم از نبودنت...

زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه

امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای

"همه کس من"
دلم از نبودنت خزان شده،
بی‌تو لحظه‌هایم رنگ غروب گرفته،
گویی که آسمان، بی‌ماه مانده
و شب‌های من در حسرت نورت، گم شده‌اند.

همه کس من،
هوای نگاهت را کم دارم،
صدایت، آن موسیقی آرام جانم،
در گوش دلتنگی‌هایم خاموش شده.

کاش می‌شد،
در باد نامت را فریاد بزنم،
تا نسیم، بوسه‌ای از من به گونه‌هایت بسپارد،
و زمین، دوباره زیر قدم‌هایت شکوفه دهد.

بازگرد، ای جانِ جانان،
که بی‌تو، آغوش این روزهایم تهی‌ست،
و قلبم، تنها برای زمزمه‌ی نام تو می‌تپد...

سانازابراهیمی فرد
ZibaMatn.IR
art.saniebra@
ارسال شده توسط

تفسیر با هوش مصنوعی

این شعر، ترنمی عاشقانه از دلتنگی و آرزوی بازگشت معشوق است. شاعر، نبود یار را به خزان طبیعت و تاریکی شب تشبیه کرده و حسرت دیدار و شنیدن صدای او را بیان می‌کند. آرزوی رسیدن پیام عشقش به معشوق و شکفتن دوباره زندگی با بازگشت او، تمام متن را فرا گرفته است.

ارسال متن