نمی دانم این فاصلۂ اندوهگین بغضت را خنده کرد ؟ یا خنده ات را بغض ؟ اما من مدتهاست گلویم را به تیغ بغض سپرده ام و خاطراتت را با سیل اشک هایم غسل می دهم ..!
این من بدون تو هیچ است و این هیچ را انقدر فریاد می کند تا جایی که فقط هیچ بماند و هیچ...
این من هنوز کعبۂ عشقت را طواف می کند و عطر پیرهنت را نفس می کشد ، تا زندگی در رگ هایش جاری باشد...
شاید دیگر دلتنگ نباشی و مرا در پستو های گذشته جا گذاشته باشی ...
اما این را بدان یک نفر هر روز از پشت درۂ حسرت یادت را زندگی می کند ....
یلدا حقوردی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
