متن ارس آرامی

خواب هایم بوی تن تورا می دهد
نکند
آن دورترها
نیمه شب
در آغوشم می گیری؟

ارس آرامی

از آخرین نوازش موهایت
هنوز دستانم بوی گندم می دهد
ارس آرامی

من در عشق سرشار از باریدن
بر پهنه ی شیشه ای این پنجره بودم،

اما او تنها رد انگشتِ قلبی
روی بخار آن شیشه بود

ارس آرامی

ای خلاصه شده در چشم تو تندیس سکوت

پشت چشمان تو غوغاست، دلم می گوید

‎ارس آرامی

دگر از دوری تو اشک قلم گشته روان
رخصتی ده که غزل را ز تو نمناک کنم

بی تو من بر همه ی ثانیه ها مشکوکم
تو بیا چاره بر این خاطر شکاک کنم

ارس آرامی

سیب را کِرمی که در آغوش دارد میخورد

زخم کاری را همان نزدیک تر ها می زنند...
ارس آرامی

تا تورا دیدم صدای قلبِ من تغییر کرد
کاش می شد قلب ها را هم کمی تعمیر کرد

حرف قلبم را قلم با دوستت دارم نوشت
سوزن خودکار، رویِ از تو گفتن گیر کرد!

ارس آرامی

ریش و قیچی دیده ام دستت خودت کوتاه کن

مرحبا بانو تو هم استاد سلمانی شدی!

ارس آرامی

شاعرم این است فرقم با فقیر و با یتیم

من گدایى با کلاسم با قلم در می زنم!

ارس آرامی

آن قدر خوب و عزیزی که به هنگام وداع

حیفم آمد که تو را دست خدا بسپارم!

ارس آرامی

(سخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتم)
جانا بر طلوع صبح چشمانت سلام

ارس آرامی

‏شب های دراز بی عبادت چه کنم؟
طبعم به گناه کرده عادت چه کنم؟

گویند کریم است و گنه می بخشد
گیرم که ببخشد ز خجالت چه کنم!؟

ارس آرامی

چال روی گونه ات انحصارا مال من

بعد از این لطفا برای هیچ کس، دیگر نخند

ارس آرامی

امروز از کنار یک غریبه رد شدم اسمش، تاریخ تولدش، غذای مورد علاقش، رازها و ترس هاشُ می دونستم،
حتی دوستش هم داشتم، جالب بود

ارس آرامی

نان داغ و چای داغ و بوسه از لب های تو

جملگی داغند، اما این کجا،  آنها کجا...!؟

ارس آرامی

ما نشسته بودیم که خیال شما برخاست...

ارس آرامی

وَ ما تنها صاحبِ آغوش هایِ پس زده بودیم

ارس آرامی

جرم من، فکر تو بود و دل من سوی شما

شعر گفتم که کویرم به سرابت برسد

ارس آرامی

تو که رفتی همه شهر مرا پس زده اند

بعدِ تو هیچ کسی نیست خریدار دلم !

ارس آرامی

من در عشق سرشار از باریدن
بر پهنه ی شیشه ای این پنجره بودم،

اما او تنها رد انگشتِ قلبی
روی بخار آن شیشه بود!

ارس آرامی

یک تفنگ سر پُر از شعرم درون گنجه ات

شک نکن که آخرش یکجا، به دردت می خورم

ارس آرامی

گفتم: نگهِ تو دل ز من بُرد

گفتا: به تو کی نگاه کردم؟!

ارس آرامی

(همه آرام گرفتند و شب از نیمه گذشت)

آنچه در خواب نشد، چشم من و فکر تو بود

ارس آرامی

دست و پا گر بشکند با نسخه درمان می شود
چشم گریان هم دمی با بوسه خندان می شود

سیل باران گر ببارد از نسیم صورتی
غم مخور با خنده ای از دیده پنهان می شود

ای خدا هرگز نبینم بشکند قلب کسی
دل شکسته باطنش از ریشه ویران می...