متن چایی

چایی ام یخ می کند وقتی که هستی
حوصله م سر می رود وقتی که نیستی
روبه رویم می نشینی
روبه رویت هست قهوه
طعم چایی بهتر است یا طعم قهوه؟

نان داغ و چای داغ و بوسه از لب های تو

جملگی داغند، اما این کجا،  آنها کجا...!؟

ارس آرامی

مردی عزیز از دست داده
میان بغض ایستاده
هر روز عصر
چایی و پای سیب اش را
همراه جناب تنهایی
--سِرو می کرد!


لیلا طیبی (رها)

من اهل چایی نیستم اما تو دم کن
از چشمهایت استکان دیگری را

کاشکی زندگی
چایی بود
می ریختی اش در دو فنجان کوچک
با دو حبّه قند
شیرین اش می کردی
و با کسی که دوستش داشتی
می نوشیدی اش

قامتش از جنس یک دیوار بود
چشم هایش مست و آهو وار بود
سرخوش از این لحظه ی دیدار بود
من هم از شوق حضورش بیقرار

واژه هارا بر زبانش میکشید
دست لای گیسوانش میکشید
داشت از جانم به جانش میکشید
عقل من دیگر نمی آید به کار...

مثل او...

میان این هیاهوی خاموشی مردم بیهوده گوی ،،، بنشین و دمی قهوه ی تلخ زندگی ام را با عطرت هم بزن
خسته تر از آنم که لیوانی چایی آرامم کند تو را می خواهم در جنگلی ناشناس جایی که آسمان لابه لای شاخه ها سرک می کشد

یک کافه، دو دلبر ودو فنجان چایی
آهنگ و سه تار و یک شب رؤ یایی
یک محفل عشق، با دو قلب عاشق
ای یار، نصیبت این چنین شبهایی...

چایی قشنگ قابلیت یه پارتنر خوب شدن رو داره
هم زود آماده میشه
هم خرج آنچنانی نمیخواد
هم همنشین خوبیه و خستگیتو رفع میکنه
مهمتر از همه اینکه حرف نمیزنه...

همیشه که نمی شود یک توئی باشد
من چایی بریزم
همیشه که نمی شود یک توئی باشد
سفره ای از عشق بچینم
همیشه که نمی شود یک توئی باشد
من شمع روشن کنم
گاهی بی تو ...
روزم خوب است
گاهی بی تو ...
تمام چایی های عالم به تنم...

شرابی ناب میخواهم که مرد افکن بود زورش
شرابِ نابِ تو یعنی ؛ همان یک استکان چایی

چایی را هم که زیادی شیرین کنی
دل را میزند و از دهن می اُفتد
پس خودت را
زیادی برای کسی شیرین نکن
هم دلش را میزنی
هم از چشمش می اُفتی!

نسیم دلکشی درجان صبح است
هزاران شعر در دیوان صبح است

دو فنجان چایی از عشق لبریز
بشو بیدار این فرمان صبح است