متن اشعار دردناک

سنگریزه‌های درد
کوه شده‌اند
درمن ...
دمنوشی از آویشن بیاورید
نفسِ زندگی تنگ است...

‏در دیــارِ خــویش بـی‌پنـاهِ‌مـان کـردند،
‏در حسـرت لقـمه نانی، تبـاهِ‌مان کردند!

‏گـه تازیانه‌‌هـای چـرخ، گه کیـنه‌ی خلق،
‏ای مرگ بیا که بی‌‌خبر زِ خدایمان کردند!
‏

رنج افتادن به دام زندگی…
با تولد آغاز شد!
رنجی که تاوان عشقبازی های پوج بشر باشد
دفتر مشقِ سختی و درد من ست…!!
روی برگ اولینش نوشتم
بین توهم، آرزو و خیالات
مرزی نباشد…
دیدم بشریت ذره ذره اش را
مرز بندی،کرت بندی کرده ست!
نمی دانم چرا با...

بس که کاسه، کاسه تاسه، خورده‌ایم،

صبرمان لبریز گردیده؛ خدا!

خدا هم هوای تو را دارد
نوشته های گلایه هایم از تو را که به او سپرده بودم برای چاپ به نشر اکاذیب داد.
#نسرین شریفی