متن هویت

در آسمانی که نیست
قدم می‌زند
می‌اندیشد
و به ابر بودنش
جرقه جرقه می‌سوزد...

{سوال پشت سوال:}

چرا؟
چرا در دمای بالای تنهایی
حجمِ پوچی افزایش می‌یابد؟

چرا؟
چرا اکسیژن
نمی‌خواهد بفهمد
در ریه‌های یک مرده زندگی می‌کند؟

چرا؟
چرا ماهی‌ها
بر ابتذالِ شریان‌های آب
موج می‌خورند؟

چرا؟
چرا هیچ...

در آسمانی که نیست
قدم می‌زند
می‌اندیشد
و به ابر بودنش
جرقه جرقه می‌سوزد...

{سوال پشت سوال:}

چرا؟
چرا در دمای بالای تنهایی
حجمِ پوچی افزایش می‌یابد؟

چرا؟
چرا اکسیژن
نمی‌خواهد بفهمد
در ریه‌های یک مرده زندگی می‌کند؟

چرا؟
چرا ماهی‌ها
بر ابتذالِ شریان‌های آب
موج می‌خورند؟

چرا؟
چرا هیچ...

امروز
که به خود می نگری،
نه نامت
نه سن و سالت را می دانی
و تنها بخشِ معلومِ هویت ات،
خونی است که پیوسته
از تنت
بیرون
می ریزد ...
«آرمان پرناک»

خیابان های پینه بسته ی تاریخ راست میگویند
امروز دیگر
هیچ پلاکی
ما را به هویت نمی رساند
«آرمان پرناک»

آدم ها خوشبخت تر می بودند اگر خیلی چیزها را زودتر اعتراف می کردند. همه ی ما به تعبیری زندانی فلان خاطره،یا ترس،یا سرخوردگی هستیم. هویت ما ساخته ی آن چیزهایی است که نمی توانیم تغییر بدهیم.


_سایمون ون بوی
_وهم جدایی

‏آدم ها خوشبخت تر می بودند،
اگر خیلی چیزها را زودتر اعتراف می کردند.
همه ی ما، به تعبیری، زندانیِ فلان خاطره، یا ترس، یا سرخوردگی هستیم.
هویت ما ساخته ی آن چیزهایی ست که نمی توانیم تغییر بدهیم.

انسان برای آنکه حافظه اش خوب کار کند، به دوستی نیاز دارد.
گذشته را به یاد آوردن، آن را همیشه با خود داشتن، شاید شرط لازم برای حفظ آن چیزی است که تمامیّت منِ آدمی نامیده می شود.

برای آنکه من کوچک نگردد، برای آنکه حجمش حفظ شود، باید خاطرات...

من سعی می کنم شخصیتی کامل برای هر یک از کاراکترهایمان بسازم تا آن ها صاحب هویت شوند.

بکت شبیه هنرمندان و فلاسفه ماقبل خود این پرسش را پیش می کشد که انسان بودن به چه معناست؟ پاسخی که وی می دهد، هول أور است انسان بودن جستجویی بی پایان است برای یافتن هویت و جهانی که شخص بتواند در آن لذت ببرد. این همان مخمصه انواع ماست....

می خواهی بدانی کیستی؟ نپرس. عمل کن. عمل شما را ترسیم و تعریف می کند.