متن چشمهایم

راز مرا از چشمهایم می توان فهمید
این گریه های ناگهان از ترس رسوایی است

چترت را بگیر
چشمهای من
بزرگ شدیہ
بارانند!

اندام درخت می لرزد
با صدای آذرخش آسمان
و چقدر چشمهایم
دلتنگ می شود
برای لمس فرش زمین
آنگاه که برگها عاشقانه
می بارند بر من
تا بر دار آویزم
تب و لرزم
شاهکار پاییز است
که مرا ذره ذره
زرد می کند

من اگر از رسوایی میترسیدم
دهانم بوی دوستت دارم نمیداد
چشمهایم فریاد نمیزدند،
و قلبم نمی تپید...!

دست می بَرم بین خاطرات

به روزهای دور

و تکه ای بیرون میکشم

صدای خنده ی تو از پنجره بیرون می زند

ظهرِ گرمترین روز تابستان است

درست همان لحظه که عشق

شبیه افتادن سیب های درخت در حوض

به قلب هایمان افتاد،

تکه تکه از خاطرات بیرون میکشم

شاخه...

ناز دانه ام
دیگر تو را نمی نویسم ،،
نمی سرایمت
مرا با شعر و شاعری چه کار ،،،
میخواهم زراعت کنم،
تو را باید کاشت
درست وسط قلبم ،،،
میان چشمهایم
و روی لبهایم ،،
تو را باید جور دیگری دوست داشت...

همسر مهربانم
در طول روز هنگام انجام هر کاری

به تو فکر می کنم

وقتی چشم‌هایم را باز میکنم

تو را می بینم، و همین‌طور وقتی آن‌ها را می‌بندم

تو همیشه در افکار من جاری هستی
تولد ت مبارک بهترین همسر دنیا

چشمهایم را
نخواهم شست

تو را باید همانگونه ببینم
که بار اول دیدم

آنقدر خوابت را

دیدم که

عسلی شدند

چشمهایم