متن کولبر

مردی در راه کسب لقمه ای نان،
کوله ای پر از نان،
مرگی از برای نان،
این شناسنامه ی کولبر است،
که مرز مابین زیستن و مرگ را طی می کند...
در مرزهای آلوده به مین های مرگ آلود
که مانند کمربندی میانه ی سنگ و صخره های یک سرزمین...

راه های مالرو را در پیش گرفته اند
برای لقمه ای نان،
کولبرها!



شعر: ناصح ادیب
ترجمه ی اشعار: زانا کوردستانی

قوی بودن را از مادر کولبری بیاموز که در سرما موهای بدنش احیا میشود لبان خشکش تاول میزند ،گونه های سرخش از شراره های سرما میسوزد از تپه ها غم زده بالا میرود چشمان سبزش در سیاهی شب و طوفان هولناک سوسو میشود پاهای ظریفش میلرزد اسمان به حالش شروع...

کولبر!
با نفسش دست هایش را گرم می کرد.
شروع کردم به عکس گرفتن
گفت دستای من یخ‌زده تو داری عکس میگیری؟ بیا کمکم کن.
گفتم چشم.تا خواستم کمکش کنم خندید و گفت شوخی کردم.امروز تو کمکم کنی فردا و پس فردا کی کمکم کنه.عکس بگیر شاید صدای ما جایی...

بابا برای نان جان داد
حالا
فرزند برای نان جان داد