متن احساسات سرکوب شده

اگر دوستش دارید به زبان بیاورید، پانتومیم که بازی نمیکنید.
از ترسِ باختن با اشاره میخواهید بفهمانید، واقعا دوستش دارید و به زبان نمی آورید.
یکی از راه میرسد که بی هیچ عشقی تکیه کلامش دوستت دارم است،
می آید،
میگوید،
میبرد دلش را،
و شما میمانیدُ
دوستت دارم هایی...

چه خر خودتی هایی که تو دلمون خاک خورد و نشد به صاحبش بگیم

در وجود من دختر یست که لال است
نه می تواند گریه کند نه می تواند بخندد
فقط در سکوت فریاد می زند..
درد گویی ما را آرام کرده است..

ولی سکوته من اگه زیرنویس داشت میفهمیدى چقدر داری فحش میخوری...!

قلب‌های ما همه
گنجینه‌هایِ نهانِ حرف‌هایی
فروخورده است ...

خیلی حرفا تو سکوت جا نمیشن :)

خبر که ندارید از اشکهایم و
بغضهایم،ای مردمان شهر
سرخاب برگونه و خنده بر لب وغم در درون
به گمانتان آدمی هستم با احساس مترسک
ولی بدانید قضاوت روزی پنجه بر گلویتان خواهد فشرد.

نصف بیشتر حرف نزدنا و سوال نکردنا،به خاطر ترس از جوابیه که میخوای بشنوی

نیمی از زندگانی انسان با ناگفته فهماندن، برگرداندن سر و سکوت می گذرد.