متن ایوان

ای تنِ تو معبدِ هر ترانه ای
با من از ایوانِ نگاهت شعر بخوان
شیما رحمانی

خانه را رُفتم
ایوان را نیز
باد آمد؛
آن را هم رُفتم
اما هنوز؛
تکه ای از یادهایِ نباید
در گوشه ای از ایوانِ خیالم
جا خوش کرده!
بی شک روزی نیز؛
آن ها را هم خواهم رُفت.
شیما رحمانی

من و گنجشگ دلم
غرق تماشای توایم

نکند پر بزنی
بر سر ایوان دگر

ایوان خانه ماه شب چهارده سایه ی درخت

تو با انحنای بی نتیجه ی ستون فقرات من
چه کردی
که دیگر راست نمی شوم

با بوسه های من
بر شیار چانه ات
چه کردی
که روی زمین ریخته شده
اب شده
بخار
ابر پشتِ پلک هایم -خیر قربان
مشکل روس ها نیست
مسئله بیماری مختصری ست که علیا...

دلم گرفته است...
به ایوان میروم وانگشتانم را بر پوست کشیدۀ شب می کشم
چراغ های رابطه تاریکند
کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشک ها نخواهد بُرد
پرنده مُردنی است... پرواز را به خاطر بسپار.