بیو رقص

می چرخم 
زیر چشمان خیس شهر 
در میانه ی خیابان ها 
بی پروا 
به آغوش می کشم 
زمین را 
آسمان را 
قطره های سرگردان را
باران  .....




فیروزه سمیعی

قبلاً چه کسی بودم روزی که تو را دیدم
قبل از تو ندارم یاد از خاطره پرسیدم

دل خسته ترین شاهم از کیش تو در ماتم
آهنگ جدایی بود با ساز تو رقصیدم

روزهای ساحل
به من موج نزن
یاد گرفتم در باران برقصم

.... فیروزه سمیعی

اینقدر به ساز این اون نرقص
یه بارم شده ، به ساز دل خودت برقص

برگرد به سوی قلبِ حسّاسم باز!
برگرد؛ بیا، به نزدِ من با آواز!
در رقص بگیر شورِ احساست را؛
از نو بِنِما تو عاشقی را آغاز!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی، کتاب دل گویه های بانوی احساس.

تو باشی من خوبم
حتی سایه ات
مرا به
رقص می کشاند

جنگ
آواز چند گلوله است
و رقص جای خالی ات
پشت خاکریز تنم

موج رقص انگیز پیراهن چو لغزد بر تنش
جان به رقص آید مرا از لغزش پیراهنش