متن ه ا سایه

در این سرای بی کسی، کسی بع در نمی زند
به دشت پر ملال ما، پرنده پر نمی زند
عزیزِ بی وفا بیا، غمت امان نمی دهد
به جان دفترم دگر، قلم شرر نمی زند:)
به یاد استاد ابتهاج

چه پریشانم از این فکر پریشان شب و روز

که شب و روز کجایی و کجای تو کجاست

امروز منم که راهی کوی توام
امید وصال می کشد سوی توام
تا دست رسد شبی به گیسوی توام
می ایم و آشفته تر از موی توام

تو می روی و دل ز دست می رود
مرو که با تو هر چه هست می رود

مژده بده مژده بده یار پسندید مرا
سایه ی او گشتم و او برد به خورشید مرا

بیایید بیایید که جان دل ما رفت
بگریید بگریید که آن خنده گشا رفت

امشب به قصه ی دل من گوش می کنی
فردا مرا چو قصه فراموش می کنی

درین سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

تا تو با منی زمانه با من است
بخت و کام جاودانه با من است
تو بهار دلکشی و من چو باغ
شور و شوق صد جوانه با من است

گل می رود از بستان بلبل ز چه خاموشی
وقت است که دل زین غم بخراشی و بخروشی

بیا که بر سر آنم که پیش پای تو میرم
ازین چه خوشترم ای جان که من برای تو میرم
ز دست هجر تو جان می برم به حسرت روزی
که تو ز راه بیایی و من به پای تو میرم

موج رقص انگیز پیراهن چو لغزد بر تنش
جان به رقص آید مرا از لغزش پیراهنش

زمانه قرعه ی نو می زند به نام شما
خوشا شما که جهان می رود به کام شما