متن عشق آسمانی

عشقم، تویی ز نور خدا، آیه‌ای بلند
پاکی‌ت چنان که روح دعا، با طنین بند

هر صبح با نگاه تو، وضو گرفته‌ام
دل سجده می‌برد به تو، بی‌کلام و پند

نامت که می‌رسد به لبم، بوی عطر عشق
می‌پیچد از حریم دل، مثل ذکر و پند

چشمان تو صحیفه‌ی آرامش...

_کبوترهای ذهنم
فقط در حوالی بام تو اوج می گیرند
و پروانه ای
از نردبان شب بالا می رود
تا راز این پرواز را از ستاره ها بپرسد
چه کسی باور می کرد
این حجم از نور
در حروف ساده ی "دوستت دارم "
نهفته باشد..

باشد که دلبری را به کوی ما رسانی
زین دردها رهانی این دل آسمانی

با خنده‌ای بهاری، غم از دلم زدایی
چون آفتاب شادی بر بام بی‌کرانی

در چشم تو ستاره، در جان من ترانه
آهسته قصه‌گویی از راز جاودانی

از بادهٔ نگاهت مستم چو موج دریا
در ساحل تماشا،...

میشود از لب یار
چید سیب های بهشتی.

از آن روزی که افکندی دلم را

میانِ بسترِ زیبای رویا

مدام عاشق شدم، با حسّ جانم

همه، ذرّاتِ هستی را؛ خدایا

میان آسمان،
پرندە، سیارە، ماه و خواهران و دوستانش...
میان دریا،
در، یاقوت، ماهی، خواهران و دوستانش...
میان خشکی،
کوه، درە، دشت، خواهران و دوستانش...
و در جایگاه من هم،
قلب، احساس، چشم و تمامی اعضایم!
اکنون دیگر،
آسمان، دریا و خشکی من، "تو" هستی
"تو" به‌جای همە چیزی!!

تو را دوستدارم
چون تکه های الماس
که به آسمان آویزان شده است
تو را دوست دارم
چون کوه
که دشت را محکم به آغوش می کشد
تو اعجاز یک پدیده ای
در خلوت یک رویا...

من از رقص جمعی پرستوان،
در کرانه‌‌های آسمان،
دانستم:
«عشق»،
همه،
پرواز است!