بیو گلو

رفت یار و به او..... دل نگران هست هنوز
دل پر از ابر شده چون باران هست هنوز

تو که هر لحظه با خاطره زنده می شوی
بغض تو در گلویم....... پنهان هست هنوز

نُت به نت پُر از غمم، گرچه دم نمی‌زنم
مثل بغض مانده‌ام، در گلوی هر فلوت

برایت گریه تجویز می کنم
بغض تمام گلویت را گرفته است...

داد و بیداد نکردم
که در اندیشه ی من
مرد آن است که غم را به گلو میریزد

به گلو بغض و به لب اشک و به آغوشم درد
شانه‌ای نیست ولی شکر که دیواری هست!

محبوب من
تو نباشی
تمام بغض های جهان
در گلوی من است...

عشق آن بغض عجیبی ست
که از دوری یار
نیمه شب بین گلو مانده و جان می گیرد...

تو مگر در به دری خانه نداری ای بغض
همه شب/ سرزده مهمان گلویم هستی؟!

به سر رسید/همه چیز/تا گلو برگ