متن تولد دوباره

تابستان آرام از شاخه‌ها فرو ریخت،
و پاییز
با ردای زرینش
در آستانه‌ی جهان ایستاد…
چه دلپذیر است این تغییر،
انگار روح زمین تازه متولد می‌شود.

تنهایی، سایه‌ای سنگین بر قلب،
زمزمه‌ای خاموش در سکوت شب. 

در میان جمع، اما بی‌صدا،
در میان هیاهو، اما بیگانه. 
هر نگاه، عبوری سرد،
هر کلام، پژواکی دور. 

دل، آغوشی می‌خواهد که نیست،
صدایی که در سکوت گم شده. 

تنهایی، باران بی‌پایان یک دل شکسته، 
تنهایی، سکوتی که درد را...

نشسته‌ام
کنار پنجره‌ای که باد از آن
بوی شکوفه‌های دیررس را
با خودش آورده...

درختِ حیاط
دیگر سوگوارِ سیبِ افتاده نیست،
با هر نفسِ نسیم،
برگ تازه‌ای می‌روید از دلش.

پرنده‌ها،
میانِ ابرهای روشنِ صبح
نمی‌پرند،
می‌رقصند...

کوه
بی‌صدا
دارد آفتاب را در آغوش می‌کشد،
آن‌قدر آرام
که انگار هزار...

در فصل زرد
پشت دیوار سکوت
به جرم  پایکوبی
اسیر شد دختر عصیان
با تولد ی دیگر
ایمان آورده ام
به فصل  سرد

تا زمانی که زنده ام، هزاران بار خدا را برای معجزه ی آن روز شکر خواهم کرد، برای تولدِ دوباره ی تو😍

جانِ دلم:
میدونم که این یک سال، مخصوصاً چند ماه اول، خیلی اذیت شدی، خیلی خیلی صبوری کردی تا رو به راه شی

مرسی که دل هممون رو...