متن خاطرات دردناک

باد می‌آید، ولی از سمت و سوی هیچ‌کس
بغض می‌بارد، بدون گفت‌وگوی هیچ‌کس

ماه بر آیینه افتاده‌ست، اما در شکست
می‌تراود نور از اشک سبوی هیچ‌کس

در دل شب‌های خاموشم چراغی نیست نیست
جز دل من، در نخ خاموش‌کوی هیچ‌کس

دست بر دیوار تردیدم، دلم در سایه‌هاست
مرز بین ما...

من می تونم همه چیز به یاد بیارم. این واسه من مصیبته، مرد جوون. بزرگترین نفرینی که به بشر تحمیل شده همینه: خاطرات

برخی خاطرات
چشمانت را
خون می‌کنند
انگار
در سکانسی جنگی
یک سربازِ خسته‌ی بی‌سلاح
در مقابل فرمانده‌ی دشمن باشی
و بیننده‌ای مازوخیست
علاقه‌مند به لحظه‌ی کشتن‌ات و
جریحه‌دار شدن احساسش باشد؛
آنقدر فیلم را عقب جلو ببرد
آنقدر شمشیر
در سینه‌ات فرو رود و در بیاید
که علاقه‌اش
در دردی...

هیچ آدمی، هر چقدر هم عاقل، پیدا نمی شود که در دوره ای از جوانی اش چیزهایی گفته و حتی زندگی ای کرده باشد که خاطره شان آزارش ندهد و دلش نخواهد آنها را از گذشته اش پاک کند.

خاطراتت شد بغض...

بغض هایم شد اشک...

اشک هایم خیس کرد، همه دنیایم را...