متن شاعرانه غمگین

هوای دلم ابریست چشمانم جای خود
شاید خودت هم ندانی که
چتر دستانت چه ها که نمی‌کند
در این حال و هوا
بوسه بن بستی است برای رسیدن به آزادی....

باد می‌آید، ولی از سمت و سوی هیچ‌کس
بغض می‌بارد، بدون گفت‌وگوی هیچ‌کس

ماه بر آیینه افتاده‌ست، اما در شکست
می‌تراود نور از اشک سبوی هیچ‌کس

در دل شب‌های خاموشم چراغی نیست نیست
جز دل من، در نخ خاموش‌کوی هیچ‌کس

دست بر دیوار تردیدم، دلم در سایه‌هاست
مرز بین ما...

کاش یلدایَم به صبحِ دیدنت جان می گرفت


ای تــو خـورشیدِ پس از شبهایِ غمبارم بیا !

دل گرفته‌ام، مثل آسمانی که ابرهای تیره بی‌اجازه مهمانش شده‌اند. اشک‌هایم بی‌وقفه می‌بارند، بی‌آنکه کسی بفهمد این باران بی‌صدا از کدام ابر اندوه سرازیر شده است.

هر قطره اشکم حکایتی دارد، قصه‌ای از غمی که در سینه‌ام خانه کرده، شبیه برگ‌های پاییزی که بی‌هیاهو از شاخه جدا می‌شوند و در...

پشت پنجره ی تنهایی
بی قرار و دلتنگ
تا روزی که بیایی
غزل عشق را می نویسم
با هر طلوع و غروب خورشید

قصد من ، دیدن لبخند تو بود
که سحر بر لب دریا
به اُفق خیره شدم .

حتی وقتی ساعت از پیچ وتاب
یک حادثه بر می گشت
من منتظرت بودم....

چه سخت است؛
وقتی مجبوری:
حجمِ فریادت را،
قورت دهی؛
و در تنهاییِ محض،
بغض باران‌زده را،
نفس بکشی!

باید تصمیم می‌گرفتم
اما هیچ کدام از من‌ها
پاسخ ندادند
بی‌خوابی فقط سوال می‌سازد
یک لحظه فقط یک لحظه
در سکوت بی‌سایه
شاید… شاید فقط باید تماشا می‌کردم
و در دل شب
نگاهم به عکس‌ها خیره شد
چطور ممکن است
کسی در دل خواب
هنوز از آن سوی در
سراغت...

چه داند خوابناک مست مخمور

که شب را چون به روز آورد رنجور