متن خجالتی

سفـــــــــــــــــــــر

من آمده‌ام که با تو راهی بشوم
آنی که تو خواهی، دقیق آن بشوم
دریا ببر مرا در آغوش بگیر
من آمده‌ام که باز ماهی بشوم
سیر تنهایی کنم ، همدم دریا بشوم
اشک ریزم در دل دریای شور
پنهان بکنم اشک تنهایی خویش

هر دو تنها
هر دو عاشق
بارها و بارها
از کنار هم گذشتیم
بی آنکه چیزی بگوییم
مثل دو عقربه ی خجالتی
«آرمان پرناک»

هر چه می کشم
از قلبم،
این پیپِ خجالتی است
که حرف ها را
آنقدر در دهان خود نگه می دارد
تا دود شوند
«آرمان پرناک»

ای خجالتی من: اگر بگویمت بوی پیراهنت یگانه لنگر آرامش من است
بیشتر می مانی؟!

بنشین چای آورده ام،
بنشین، تازه دم است...

ارس آرامی

با هم کوچه ها را سربسته قدم می زدیم
از تمام پنجره های نیمه باز
حرف های نزده را
روی کاغذی نوشتیم
و به شکل موشکی
به حیاط احساس هم فرستادیم
این حرف ها بزرگ تر از حیاط همه خانه های شهر بود
و چقدر خوب
که هنوز پرده ی...

من اونقد خجالتی و تعارفی ام که شب خونه یکی از آشناها خوابیدم صبش که صبحونه برام آوردن گفتم ممنون صبونه خوردم

افراد خجالتی در قلب خود همیشه پرخاشگر هستند.

ببخش که زبانم نچرخید بگویم دلتنگی امانم را بریده، که دوست داشتنت از عمیق ترین لایه های دلم برآمد، پرید توی گلوم و نتوانستم تحویلت دهم...
من آدمِ دوست داشتن های پرسر و صدا نیستم...
آرامم؛ ساکت؛ کمی خجالتی...
این یادت باشد، آدم های آرام رازهای پرآشوب دارند و تو...

خنجر از پشت می زنند
چه دوستان خجالتی دارم من...