متن خزر

پنجه را قوچ ِ نمد تا حس کرد
اسب با شیهه ی طوفان در رفت
در خزرخیزتَرین حالت ِ دشت
کاسه ی صبر ِ دوتاری سر رفت...
«آرمان پرناک»

شهریور یعنی ؛ نه
شهریور یک هزار و سیصد و -نمی گویم چند -
یعنی باران یک دفعه ای بی چتر
یعنی بوی شالیزار نیم سوخته و
هوا ی دم کرده خزر با ماسه های خیس
یعنی
بی وقفه دوستت_دارم بی امان زیبا !

بعد تو چشم من صدها خزر گریست
دنیا بدون تو جز یک شکنجه نیست