متن خزر

اینجا
یا جای زباله‌هاست
یا زباله‌ها!
دوربینم دیگر
عکس نمی‌اندازد!
می‌خواهم خزر را
تا کُنم در چمدان
و به جایی
دور از دستِ زباله‌ها
دور از دستِ رودِ زمان
دور از دستِ زباله‌ها
سفر کنم؛
به جایی
مثلِ خلوتِ پس از
نقطه‌ی پایانِ یک شعر.

پنجه را قوچ ِ نمد تا حس کرد
اسب با شیهه ی طوفان در رفت
در خزرخیزتَرین حالت ِ دشت
کاسه ی صبر ِ دوتاری سر رفت...
«آرمان پرناک»

شهریور یعنی ؛ نه
شهریور یک هزار و سیصد و -نمی گویم چند -
یعنی باران یک دفعه ای بی چتر
یعنی بوی شالیزار نیم سوخته و
هوا ی دم کرده خزر با ماسه های خیس
یعنی
بی وقفه دوستت_دارم بی امان زیبا !

بعد تو چشم من صدها خزر گریست
دنیا بدون تو جز یک شکنجه نیست