متن رضا حدادیان

اَبر آهِ من شبیه پرده روی پنجره 
نقش بسته تا نریزد آبروی پنجره
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۷/۷

باید قبول کرد که پای همین غزل
خالِ لبِ تو نقطه ی پایان گذاشته ست
رضاحدادیان
۱۴۰۳/۹/۷

شاید که بوی پیرهنت را شنیده است
باد این چنین که سربه بیابان گذاشته ست
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۹/۷

در استکانِ غنچه، عروسِ خیالِ من
چایی برای حضرتِ مهمان گذاشته ست
رضاحدادیان۱۴۰۳/۹/۷

با شال و با کلاه زمستانی اش، درخت
سرروی شانه های خیابان گذاشته ست
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۹/۷

تا عابرِ غروب،دلش وا شود دمی
عمریست پشت پنجره گلدان گذاشته ست
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۹/۷

یکباره تا به دام بیفتد غزالِ دل
بر چانه ی تو چاهِ زنخدان گذاشته ست
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۹/۷

تقدیر، گِرد چشم تو مژگان گذاشته ست
پرچین گذاشته ست، نگهبان گذاشته ست
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۹/۷

باید پُراز آواز کُنم حنجره ها را
آیینه ی اعجاز کنم منظره ها را

تقویِم دلم باز ورق خورده و باید
با دیدنِ تو زنده کُنم خاطره ها را

گیسوی پریشانِ تو ای دخترِ مهتاب!
بَر هم زده قانونِ شبِ دلهره ها را

انگار نهاده ست کسی حلقه به حلقه...

تا پَر نکشد عطر تو از خانه ام، ای گُل!
باید که ببندم همه ی پنجره ها را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۶/۱

شعراز لبِ تو می چکد انگار دمادم
پُر کرده غزلخوانی تو، کُنگره ها را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۶/۱

هر بار که لبریزِ معمّا شده ذهنم
وا کرده سر انگشتِ خیالت، گره ها را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۶/۱

انگار نهاده ست کسی حلقه به حلقه
در مویِ شکن در شکنت دایره ها را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۶/۱

گیسوی پریشانِ تو ای دخترِ مهتاب!
بَر هم زده قانونِ شبِ دلهره ها را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۶/۱

تقویِم دلم باز ورق خورده و باید
با دیدنِ تو زنده کُنم خاطره ها را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۶/۱

باید پُراز آواز کُنم حنجره ها را
آیینه ی اعجاز کنم منظره ها را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۶/۱

نمانده زیر و بمی در صدای او ،انگار
دل و دماغ ندارد سه تارِ من دیگر.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

وَ شاخه شاخه پُر از میوه ی غروب شده ست
درختِ پنجره ی انتظارِ من دیگر




رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

ورق ورق شده در دستهای کولیِ باد
شناسنامه ی ایل و تبارِ من دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

کشیده چادرِ اندوه بر سرش تقویم
گرفته رنگِ عزا  روزگارِ من دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

شده ست خالی از آوازِ دخترِخورشید
گلوی آینه ی بی غبارِ من دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

وَ نیستی تو و خمیازه می کشد یک ریز
دهانِ ساعتِ شماطه دارِ من دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

شبیه دسته گُلی بر مزارِ من دیگر
گرفته  دست به زانو ، بهارِ من دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

پروانه ی خورشید هم دور تو می گردد
شاید که آورده ست،  رو به مذهبی تازه.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰