متن شاعردنیاکیانی

تو نمی دانی اما
در قلب من
تمام راه ها به تو می رسد
حتی بیراهه ها...

فرقی ندارد...
کجای جهان ایستاده ای!
من در خیالم با تو
از تمام مرزها گذشته ام.

ایستاده ام....
روبه روی آسمان
مغرورتر از همیشه!
او از ماهش می گوید،
من از چشم های تو

میدانی جانم؛
بی شک تو زیباترین بودی!
اما آنچه تو را مقدس میکرد
احساس من بود...

من دلیل اشک هایم را نمی دانم!
اما میدانم اگر....
تو در آغوشم بگیری، خوب میشوم.

می دانی؟!
از روزی که نگاهت را بردی؛
دیگر هیچ آینه ای
حتی برای لحظه ای
زیبایی ام را باور نکرد!