شعر سپید
زیبا متن: مرجع متن های زیبا و جملات شعر سپید
تو حس خوب اولین دیداری،
زیباترین دلداری،
که در خاطره‌ها جاودانه می‌شود.
شیرینی اولین بوسه‌ای،
که در کام زمان می‌ماند،
همچون شهد گل‌ها.
تو خنکی چشمه‌ای،
که در گرمای تابستان
تازه می‌کند،
جان خاک تشنه را.
آواز بلبلی،
که در سکوت جنگل،
آزادانه فریاد می‌زند،
جادوی عشق را.
تو خروش آبشاری،
که از بلندای سنگ‌ها می‌گریزد،
عاشقانه بر زمین میریزد،
تا آبی شود زلال.
آرامش روحی،
صدای روح‌بخش رودی،
که در تنهایی کوهستان
با باد در میان می‌گذارد،
رازهایش را.
غریب
در تقویم‌های بی‌صدا
تاریخ کهنه‌گی می‌پیچد
هر روز
تکراری در ورق ها
که هیچ‌گاه
در هیچ‌کجا
من نیستم برای به هم رسیدن
آواها خالی
زمان
در حال چرخش
می‌رقصد بی‌گمان
و من
همچنان
گم در دل این تکرار
که نه عشق می‌رسد
و نه عمر می پاید
زندگی
جعبه‌ای بود
که کاغذهای کادویش
به باد سپرده شده بود
هدیه؟
یک سنگ
در میان آینه‌های شکسته
یا شاید
خنده‌ای از یاد رفته
بر لب‌های کودکی که هیچ‌گاه زاده نشد
کسی گفت:
«باز کن!»
و جعبه پر شد از تاریکی
از سکوتی که حرف‌هایش را
گم کرده بود
و...
تکه‌ای از رویا
افتاد در چای سردم
چرخید
چرخید
تا به لبۀ فنجان رسید به
خواستم بنوشمش
اما قاشق گفت:
"حواست نیست؟
این فقط خیالِ قند بود!"
رویا
با قهقهه‌ای نامرئی
از کنار میز پرید
و من
ماندم با فنجانی چای
که عطرش دیگر
شبیه هیچ خاطره ای نبود
مرغان دریایی
به تشییع خورشید
هر غروب
کنار ساحل
سوگوار
غرق شدن نور در آب را
با بال‌های سفیدشان
همراهی می کنند
آن‌ها نمی‌پرسند
چه کسی در دلتنگی ساحل گم می‌شود
یا کدام ماهی
در سکوت
این تاریکی را می‌نوشد
و چرا
آسمان و دریا با هم مرثیه میخوانند
اما...
تو خروس آبشاری،
زلالی آبی،
صدای رودی،
خنکی چشمه ای.
مراد لاهوتیان
رنج و محنت ما بود
که حاصل شد
یادت،
همچون باران،
بر دلم می بارد.
هوای دلم چه خنک!
چه خوش!
چه بیهوده ریشه ای
در خاک.
چه بیهوده شاخه ای.
چه بیهوده میوه ای!
چه بیهوده سایه ای
بر خاک.
هر روز،
با تابش خورشید در پرچم آسمان،
عشق،
بی مرز ترین کشور جهان ست،
برای دوست داشتن تو ...
مهدی بابایی ( سوشیانت )
