متن شهرزاد شریف زاده

کلاغ پر
گنجشک پر
چین پر
پر چین پر
دیوار بزرگ برلین پر
در اصلاح نژادهای برتر
خودم پر
شما پر
آزادی پرپر

شهرزاد شریف زاده

از برکه ی صد سراب جوشیدی
پیراهن زرد خواب پوشیدی
بوسیدمت... آسمان که می بارید
در جمجمه ام شراب نوشیدی

در آیینه های تو در تو
پری آبی مو
با کفش های چوبی من
بر دریا دوید
انگار دروغی راست گفتم
دماغم سال هاست بزرگ نمی شود
پینوکیو
شهرزادشریف زاده

بال
وبال پرنده بود
وقتی قفس شکست...
شهرزاد شریف زاده

در بهانه ی تو می گرید
بهارِ خفته در آغوش پیراهنت
آویخته از چوب رختی
حقیقت عریانی ست
تو باز نمی گردی

دلتنگی
گاهی
هوای انباشته ی توست
درسقف کوتاه شده ی اتاق
زنی ست
که خودش را می زند
به آن راه
وبن بست را
تا صدای تکه تکه شده ی مردی
در بزرگ راه
گریه می کند
مردی است
ایستاده بر چتر مچاله شده ی آفتاب
در انجماد باران
وبغض...

قرن هاست خفته ایم
با قلبی در مشت
وخنجری در آغوش

تصویر تو در سکوت قاب می خندد
دریاست به پوچی حباب می خندد
من نیستم این که شادمان می بینی
دیریست به چهره ام نقاب می خندد

خیابان
غروب می کند
در اندوه گام هایم
خانه ام کجای شهر گم شده است؟