متن غزاله غفارزاده

دنیا توی مشتم بود، وقتی که تو با من بودی❤️

غزاله غفارزاده

صادقانه بگویم:

دوست داشتنت
قشنگ ترین دروغ دنیا بود...

من به انکار تو برخاسته بودم
اما ناگهان
مهرت بر دلم نشست...

غزاله غفارزاده

کاش نسبتم با تو
مثل بهار بود با شکوفه های گیلاس...

غزاله غفارزاده

ریشه می زنی در دلم
مثل بهار در آغاز سال...

غزاله غفارزاده

شاید اگر تو بودی
جهان با من مهربان تر بود...

غزاله غفارزاده

بی شک تو همان
روزنهٔ ریز امید در دلم هستی...

غزاله غفارزاده

بیا تا زندگی را
به لبخند ساده ی لب هایت
گره بزنم...

غزاله غفارزاده

در دوست داشتنت شتاب می کنم؛
عقربه ها این روزها برای
گذر کردن
تعجیل می کنند...

نرود یاد خوشت تا به ابد از یادم

من و این خاطره ها، بی تو سفرها کردیم!

غزاله غفارزاده

خیالِ تو،
پایان ندارد...
این را از سیاهیِ ممتدِ شب هایم
می فهمم...

غزاله غفارزاده

ما همان بیتِ تنها و غریبِ یک شعریم،
که نه کسی آن را خواند
و نه معنایش کرد...

غزاله غفارزاده

امشب به عاشقانه های من پناه ببر؛
بگذار که شعرهایم، مأمنِ غم های
تو باشند...

غزاله غفارزاده

چقدر زیبا می شوم
وقتی تو روبه رویم نشسته ای
و من در آینهٔ چشم هایت خیره ام.

غزاله غفارزاده

شاید دور باشی
ولی دوست داشتنت
هنوز
نزدیک ترین حس به قلب من است...

غزاله غفارزاده

و شاید بودنت
دلیلی ست برای دلبستن به زندگی...

غزاله غفارزاده

من درونِ توام!
از من،
به کجا می گریزی؟!

غزاله غفارزاده

یاد گرفتم که هرگز، راز درونم را
به چشم هایم نگویم؛
آخر آن ها همه چیز را
فاش می کنند، همه چیز را...

غزاله غفارزاده

بگو دوستم داری
تا دنیا، برایم
زیباتر شود...

غزاله غفارزاده

قدری از خودت را به من بده!
آن وقت من هم دیدنی می شوم
و تو
به تماشایِ من،
خواهی نشست...

غزاله غفارزاده

آخر چگونه راغبِ به دست آوردنش باشم
وقتی که هنوز هم دهانش ،
بوی دوستت دارمهای پیشین را می دهد؟!

غزاله غفارزاده

شب ها
بی یادِ تو
به چه سان می گذرند؟!

غزاله غفارزاده

دیشب، حوالی خانه نور تابید؛
خیال کردم که ماهْ پشت در ایستاده
اما دیدم که چشمانِ تو
اینجا را رصد می کردند...

غزاله غفارزاده

من اگر گل بودم
فقط و فقط عطرم را
برای تو می پراکندم...

غزاله غفارزاده