متن مجنون عاشق

دل شبیه موج دریاست، پریشان تو شد
عقل در میدان جنون، مات و گرفتار تو شد

شب به شب نام تو را بر لب دل زمزمه‌ست
ماه از چشمان تو، خاموش و بیزار تو شد

گر چه در چشمت گناه است و تبِ آتش زده
باز این عاشق به حکم...

آن سیه چشمان تو،
دل را چه آسان میبرند.

آنکه دیوانه شود با یک نگاه تو، منم.

در من شوریده سر و بی‌ثبات حالیست
کاندر آن عقل ندارد جایی و احوالی

نه دوست شناستم نه دشمن
زان رو که نخواهم نمود آشکار الماسی

گر به غلط مجنون شدم بر دگری
ولی دیدم خویشتن را در آینۀ چشم دیداری

خواهم رفت زین زمین روزی
تا بخوانم بر گوش...

به خاطر م هست روزی را که حوصله خشمت تنگ شد و به من گفتی رهایم کن دیگر
و درمیان نفسهای مردمان شهر گم شدی
میدانستم مجنون دلت ردم را میگیرد
و دیدم روزی را که درشلوغی شهر،چشمانت به دنبال من می گشت

ولی من خودم را به خیابان هراس...