متن مداد

مگر میشود کاغذی ساخته شود و مدادی در دست نویسنده قرار بگیرد اما درختی نشکند و ضربات تبر را متحمل نشود؟
نویسنده عطیه چک نژادیان

*خودکار بود و کاغذ..
گاهی غلط گیر هم نگاهش ب آن ها می افتاد..
او هم مراقب بود... مراقب جوانی کاغذ و خودکار..
کاغذ می نشست و خودکار برایش مینوشت..
حال گاهی عاشقانه هایش را و گاهی دردودل هایش را...
در این میان..
غلط گیر کم و بیش میپوشاند اشتباهات...

پدر مثل خودکار میمونه،شکل عوض نمیکنه
ولی یه دفعه می بینی نمی نویسه
مادر مثل مداد میمونه،هر لحظه تراشیده شدنش رو می بینی تا اینکه تموم میشه

مداد/تنهایی را کلاغ پر می برد/کلمه ها به خط

تابستان
درگذراست
یک کف دست شعر
پشت سرش
مدادم را
برای شعرهای پاییزی
تراشیده ام

من و دنیا همدیگر را رنگ می کنیم
من با مداد سیاه / دنیا با مداد سفید
من روز های اونو
اون موهای منو

مهر که می آید، پاییز آغاز می شود. برگ های درختان که شروع به ریزش می کنند، شکوفه های لبخند کودکان، یکی یکی گل می دهند.
در فضای کلاس ها تخته سیاه ها، چشم انتظارند تا دوباره سراپا پر شوند از عطر لبخندهای هم شاگردی ها. کلمات مهربان، بی تابند...