متن مهرداد پورانیان

پدر دنیای صبر است وتحمل
بُوَد رویش گُلی برتر زِ هر گُل

همه دنیا برایم بی‌رُخ او
نمی‌ارزد به قدر خاک یک جُل

وقتی که ز یار میشود حالت زار
بر دل نرسان ز بازی عشق آزار

اینرا تو بدان که عاشقی است اکنون
سوزنده چو آتشی میانِ نِی‌زار

        

خداوندا
به ره
فانوسی افروز

کند
شبهای تارم را
به چون
روز

درد؛ آن است:
دلت گیر کسی باشد و او

به رقیبان بِنَماید رخ
و
گیرد ز تو ؛ رو