متن کوتاه تاوان

از مضحکهٔ دشمن تا سرزنش دوست
تاوان تو را می دهم، اما به چه قیمت!؟

آتش زدی قلب مرا من زنده ای جان داده ام
در حسرت آغوش تو ناجور تاوان داده ام

در شهر ما چشم ها عاشق می شوند، اما
ریه ها تاوانش را پس می دهند...

نمی دانستم تاوان دیدن
آن چشم های شبرنگ یک عمر
دلتنگی است

نمی دانستم
تاوان دیدن
آن چَشم های
شب رنگت
یک عمر
دلتنگی است . .

مطمئن باش که تاوان غمم را دنیا
از همان دست که دادی به تو پس خواهد داد

آقای قاضی دل ساده داشتن تاوان دارد،
هر روز باید بدوزی زخم هایی رو که از صداقت خوردی...

سیب در دستانت
چیده!
بوییده!
تاوان طرد شدنم را چشیده‌ام.

منی که کوکو سبزی و دمپختک یه عمره خوردم،
چرا باید تاوان خفاش خوردن یکی دیگه رو بدم،
خدایا حکمتتو شکر

قهر کردی می روی بی هیچ تاوانی ولی،
لااقل پس مرد باش و بوسه هایم پس بده

از اوّلین انشاء
فقط یک جمله یادم هست
بابا اگر نان داد
تاوان هم فراوان داد . . .
روز پدر مبارک

گاهی اوقات بی قانونی ؛
عجیب بیداد می کند در عاشقی ….
یکی دور می زند …
اما …. دیگری جریمه میشود
و تاوان میپردازد …

یک نظر دیدم و
تاوان دو عالم دادم..

کاش جای شرم، گاهی دل به دریا می زدیم
این که تنهاییم، تاوان خجالت های ماست

خدای خوبم
به بزرگیت قسم
هیچکس را به کسی
که قسمتش نیست عادت نده
که تاوان خاطره جنون است و بس...

کوری یعقوب یا رسوایی بانوی مصر ؟
اولی عشق است
اما دومی تاوان عشق ...
.

تقاص ، تاوان
هر چه میخواهی نامش را بگذار
من اما فقط می دانم خدا از اشک های هیچ کس
ساده نمی گذرد