متن کوتاه شاه بیت

بر دوستان رفته چه افسوس می خوریم؟
با خود اگر قرار اقامت نداده ایم

آزرده از دل خود و بازیچه ی توایم
ما ساده نیستیم؛تو اهل سیاستی!

آه ای وطن ِمضطربِ رنج کشیده!
یک روز مگر بوده که تو داغ نبینی؟

تا شدم حلقه به گوشِ درِ میخانهٔ عشق

هر دَم آید غمی از نو به مبارکبادم

اثر ظلم محال است به ظالم نرسد

ناله پیش از هدف از پشت کمان می خیزد

مرنج اگر نشدم مضطرب ز آمدنت
چراغ دیده "نَمی" داشت دیر روشن شد

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید

تو یکی نه ای هزاری تو چراغ خود برافروز

ای مه عید روی تو ای شب قدر موی تو

چون برسم بجوی تو پاک شود پلید من

عشقست نه زر نهان نماند
العاشق کل سره فاش

ز غم مباش غمین و مشو ز شادی شاد

که شادی و غم گیتی نمیکنند دوام

جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال

شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال

تکیه بر دنیا نشاید کرد و دل بر وی نهاد

کاسمان گاهی به مهرست ای برادر گه به کین

ناگهان دور شدم از همه ی غمها من
از دعای چه کسی این همه خوبی با من؟

شاه بیت امشبم حس نگاهت بود و بس
این جنون واگیر دارد مرد! تکثیرم مکن