متن میهن

آب و باد و، خاک و آتش، می‌نمایند این صدا:
تا هماره، زنده بادا کشورِ ایرانِ ما

کشوری که: مردمانش، «عشق» را سرلوحه‌اند
مهرورزی‌هاست رسمِ کیشِ مهرِ سینه‌ها

«سرزمینِ آریایی»؛ «سرزمینِ مادری»
خاکِ گلگونی که هست از خونِ یاران، باصفا

تیری به تَن تو نخورد، هست تَن من

جان و تَن من، هر دو فدای میهن من

𝐋𝐨𝐧𝐠 𝐥𝐢𝐯𝐞 𝐈𝐫𝐚𝐧

به نامِ نامی ایران؛ به نامِ نامی انسان!
به آیین وفا داران؛ به راه و رسم بیداران
دلی دارم پر از خورشید! نگاهی روشن از باران
جز دوست نمیخوانم ؛جز مهر نمیدانم
جز عشق نمیخواهم، من زاده ی ایرانم ،جز مهر نمیدانم
تویی دلبستگی هایم، پناهِ خستگی هایم
به هر...

زمین یائسه است
و زمان
مَردانِ مُرده می زاید ،
اینک
زنان ما
مَردانِ میهن اند .

ما عشق به میهن و به پرچم داریم
هر چند به دل غصه و ماتم داریم
در کشور ما مجال خندیدن نیست!!
همواره به هر زمان محرم داریم

-اعظم کلیابی
-بانوی کاشانی

آه ای وطن ِمضطربِ رنج کشیده!
یک روز مگر بوده که تو داغ نبینی؟

ای کشورم که خاک / سبزتوخانه ماست عشق تواعتبار / دلهای عاشق ماست دیوانه توایم و / این عاشقی شعورست دلدادگی میهن /زیباترین جنونست

قبلا میگفتن
دست به دست هم دهیم
میهن خویش را کنیم آباد
.
الان اگر دست به دست هم دهیم فاتحه مملکت خوندست

جاشون تو قفسه سینمه، رفاقت دینمه

میطلبه شهادت، رفیق مثل میهنه