نگار منجزی

توی ذهنم جواب عقاید مضحک تون داده میشه.
متاسفانه واسه شنیدن حقیقت زیادی مغزتون پُر شده از خزعبلات.

من نیاز دارم به بانگ امید،به طلوع دوباره ی شادی.

سبز میشود آن دانه که در خآک نهادند!

دلِ من خون است و خون مینویسم برایت وطنم...
که دلم در تب و تاب عزایت بیقرار است وطنم..
وز کدامین غمت من بنویسم وطنم؟!
وز هوایت که گردید غبار؟
یا عزای دل مردم آبادانت؟
قلمم خون مینویسد برایت وطنم..!:)🖤
خوزستانم🖤


نگار منجزی🦋

من خود را گم کرده ام!
در لابه لای کودکی ام که آرزوی بزرگ شدن داشتم!...
در آن کوچه ای که قدم هایم را می شمردم ، و تنها دغدغه ام شمردن دقیق قدم هایم بود!
خودم را گم کرده ام در نگاه شبرنگ آسمان...
تصمیم دارم خود را پیدا...

که جهانم مکن خالی ز یاد و حضر خود...
که دلم خشک شود ، بر شود بدون تو...


نگار منجزی🦋

ما گر ز تو دوریم...
جبر رَه معنایی ندارد،
این دل است هر لحظه ، هر بار می کند یاد شما:)...



نگار منجزی🦋

گوشه ای ز جهان آرزوهایم به صد جهان چنین نمیدهم:)....


نگار منجزی🦋

گاهی از هیاهوی روزگار پناه میبرم به جهان آرزوهایم:)..
ساز میزنم و می رقصم...
به راستی که ساز آرزوهایم چه زیباست و به دل می نشیند.
جآنم ساز آرزوها و رقص برآورده شدن شان...
«گوشه ای ز جهان آرزوهایم به صد جهان چنین نمیدهم»:)....


نگار منجزی🦋

دلا دیوانه شب و روز میل تو دارد...:-)❤


نگار منجزی🦋

سال هاست کسی در من آهسته می گرید و اشکی نمی ریزد!:-)...


نگار منجزی🦋

دل و جان ما تمنای تو دارد جانا!:-)❤

نگار منجزی🦋

و تو آن دلبر نابی که دل از ما بردی!:)❤


نگار منجزی🦋

حضرت یار من!
هیچ میدانی،سر بر شانه هایت که میگذارم باکی از عالم ندارم!؟
شانه هایت کوهیست که با هیچ زمین لرزه ای به لغزش در نمی آیند...❤


نگار منجزی🦋

تو تک ستاره ی آسمان دنیای منی
دلبر..!=)❤


نگار منجزی🦋

چشمانت برای منِ مجنون جهانیست دگر!
چشمانت سرای دل بی قرار من است..!
گاهی چنان آرامش خود را در چشمانت می یابم، که با خود می گویم:
آری..،
تو همانند جرعه ی آب بعد از تشنگی طولانی هستی!:-)

وجودت زیبا و ضروریست،
همانند خورشیدی که باید بتابد!
همانند پرنده ای که باید اوج بگیرد!
همانند شبی که باید صبح شود!
و این قانونِ باید است که جایت را چنان کوه در دل من نهاده.

گویند بهاریست؛
چرا برای من بهار از خزان هم، خزان تر است؟!:)

روحی سرگردان!
سینه ای غمگین به وسعت کائنات!
چشمانی گوینده تر از زبان!
زنده ای بی روح تر از مُرده:)

قسم به...
آخرین شیون عشق بی پایان مان،
به بغض مانده در گلویم،
به حرف هایی که در دل ماند و دفن شد!
تو رفتی اما جایت هنوز در دل ویرانم درد می کند.

برخی انسان ها وجودشان همانند لؤلؤ ارزشمند است و خیالشان همانند عسل شیرین!
آنان که در آشوب های زندگی ما حضور دارند و در خوشحالی مان سهم زیادی دارند!
به ارادت می نشینند کنارِ آشوب های ذهن مان، و از ما طلب دارند گفتنِ هر آنچه آرامش ذهن مان را...