raminvahab

پیرمردی خسته از دنیای خود
از میان کوچه های شهر میگذشت
یاد معشوق و پاکت سیگار او
او نمیدانست !!
این عمر هم میگذشت؟

دریاهم دیگر ارام نیست شاید
دریاهم به بودنت کنارمن روی نیمکت کوچکمان عادت کرده بود.

ازنبودنت و جای خالیت باکی نیست
میترسم وقتی که امدم برای تجدید خاطراتمان
تورا روی نیمکت قدیمیمان تنها نبینم !

دلتنگ که میشوم به دیدار نیمکت قدیمیمان میروم
واندکی انجا میمانم و به دریا خیره میشوم
تو چقدر شبیه دریا بودی!!!!
مراشیفته خودکردی،به اغوش کشیدی و درعشق خود غرقم کردی و وقتی غرق در عشقت بودم !!
مرا به سوی ساحلی نا امن پس زدی
تو چقدر شبیه دریا بودی!!!!

جوانی ات را به پای کسی بریز
که بوی ماندنش
شهر را برداشته باشد.

مدتیست با خود به خلوت میروم
گر نیایی تو دگر
این خلوت من دائمیست.

ترجیح میدهم
رمانی ناشناخته باشم
تا حکایتی جالب و کوتاه
در فصلی از کتاب زندگیت!!!

عاشق که باشی
از همه چیز میترسی
حتی از بخشندگی خداوند
شاید کسی دلبرت را ارزو کند
و خداوند مستجابش

از دلتنگی هایت
از غزل عشق نافرجامت
و
از ظلمت دنیایت بدون او
مرا باکی نیست
فقط
به وقت دیدنم کمی بخند
که تنها اغوش لبخندت
مرهمیست بر این دل رنجور