متن استخوان

برگهای سوخته.

بیا و مرا ببین!
که بلند میشوم بر دو پای باد
از تشنج لاله ی گوش
از معاشرت استخوان و زخم
و پس می دهم حراج مرگ را

برشی از یک شعر بلند
مریم گمار

شکستنِ دل ،
به شکستن استخوان دنده مى‌مانَد !
از بیرون همه چیز رو به راه است
اما هر نفسى که مى‌کشى ،
دردیست که مى‌کشى ...

پائیز که می آمد
رنگها زرد می شد
و زیر پایش

استخوانها می شکست!..

تا استخوان
به تو مبتلایم