متن جبران خلیل جبران

اگر می خواهید خدا را بشناسید به حل هزار معما نپردازید بلکه در اطراف خود نظر کنید و او را ببینید که با کودکان شما سرگرم بازی است. و به آسمان نظر کنید و او را مشاهده کنید که برابرتان راه میرود. و با رعد و برق دست های خود...

مرا در جانم دوستی ست که در روزگار سختی تسلایم میدهد و آن گاه که رنج ایام هجوم می آورد، او مونس من است. آن کس که در درون خویش مونس ندارد در حسرت می میرد، چرا که زندگی از درون انسان می جوشد و از پیرامون نمی آید.

-...

جبران خلیل جبران:

تنهایی را ترجیح بده به تن هایی که روحشان با دیگریست ! تنهایی تقدیر من نیست ، ترجیح من است ...

شعور یک گیاه در وسط زمستان، از تابستان گذشته نمی آید، از بهاری می آید که فرا میرسد...گیاه به روزهایی که رفته نمی اندیشد، به روزهایی می اندیشد که می آید! اگر گیاهان یقین دارند که بهار خواهد آمد، چرا ما انسان ها باورنداریم که روزی خواهیم توانست به هر...

خانه ام می گوید :
ترکم مکن که گذشته ات در من نهفته است
راه نیز می گوید :
در پی من بیا که آینده ات منم
اما من به خانه و راه می گویم : مرا گذشته و آینده ای نیست
اگر بمانم، در ماندنم رفتن است
و اگر...

پخته نخواهی شد
مگر بعد از آن که احساس کردی سرشار از سخنی
ولی لازم نمی دانی به کسی چیزی از آن بگویی…

ساکنان قلبت را به دقت انتخاب کن؛
زیرا هیچکس به غیر از تو
بهای سکونتشان را نخواهد پرداخت...

جبران خلیل جبران:

کسانی که به اجبار،می کوشند تا جذاب باشند، بیشتر از همیشه نفرت انگیز به نظر می رسند!
جذابیت در ذات انسان هاست ...

جبران خلیل جبران:

چه سنگدل است
سیری که گرسنه ای را نصیحت میکند
تا درد گرسنگی را تحمل کند...!

جبران خلیل جبران:

این را هم بدانید هر چند این سخن بر دلتان گرانی کند : کُشته هم از برای کشته شدنِ خود پاسخ گوست و دُزد زده هم از برای دزد زدگیِ خود بی تقصیر نیست !
راستکاران از خطای نابکاران بَری نیستند و پاک دستان ، دستشان به...

رقت انگیزترین فرد میان انسان ها کسی است که رویاهای خود را تبدیل به طلا و نقره می کند.

سردرگمی، شروع دانش است.

نگو که من حقیقت را یافته ام، بلکه بجایش بگو من حقیقتی را یافته ام.

تمام واژه های ما خرده نان هایی هستند که از ضیافت ذهن به پایین می ریزند.

برای شناخت قلب و ذهن هر شخص، نگاه نکن که چه چیزی بدست آورده، بلکه اشتیاق بدست آوردن چه چیزی را دارد.

اگر عاشق کسی هستی، اجازه بده که برود. چرا که اگر او بازگردد، همیشه متعلق به تو بوده، و اگر بازنگردد، هیچوقت متعلق به تو نبوده است.

و عمق عشق هیچگاه شناخته نمی شود
مگر در زمان فراق ...

زندگی بدون عشق مثل درختی بدون شکوفه یا میوه است.

جبران خلیل جبران:

اگر از دوستِ خود جدا شدی، مبادا که بر جدایی اش افسرده و غمین گردی؛ زیرا آنچه از وجود او در تو دوستی و مهر برانگیخته است، ای بسا که در غیابش روشن تر و آشکارتر از دوران حضورش باشد !

زیبایی در چهره نیست. زیبایی نوری در قلب است.

ما شادی ها و غم های خود را مدتها پیش از آنکه تجربه شان کنیم انتخاب کرده ایم.

به رویاها اعتماد کن، چرا که در آنها دروازۀ ورود به ابدیت نهفته است.

بخند که جهان
با اندوه تو دگرگون نمی شود...

من سکوت را از افراد پر حرف، شکیبایی را از افراد متعصب، و محبت را از افراد نامهربان یاد گرفته ام. با این حال، نسبت به همه این آموزگاران قدرنشناس هستم.