متن دکتر مصطفی مدرس پور

دلم گرفته شبیه زنی که فرزندش/
زمان جنگ فرستاده شد به سربازی

بین من و مجنون تفاوت در جهانگردیست:

مجنون, بیابانگرد بود و من خیابانگرد

من از آن روز که پشتم به تو قرصست ای عشق/
پشت کردم به همهْ ، قـــرص روان گــــردان ها

🖋هرجا که انسانی زمین خورده ست میگویم:/
نفرین به این پدیده ی منحوس اعتیاد.

هر چه سر سنگین تر باشی، مهم تر میشوی!!!
آنکه خاکی هست مثل خاک میافتد به زیر 😔

قرن اضمحلال احساس و افول عاشقی
دوره ی اسکیزوفرن عاطفی،دوران ماست.

مدرک جرم اگر بود زمین خوردن، پس:
من زمین خوارترین آدم دنیا بودم.

ارزش شعر بشر نیست به تعداد کتاب
کیفیت بیشتر از کمّیت ارزش دارد

گیــــــراتَر از الکُل/
حتّــــی ترامادول/
با هر روانــگردان/
در هر مِتی مــازول/
چون قُلّه ی قلْیان/
در فتح هر قُل قُل /
از لحظه ی آغاز/
تا رد شدن از پُل/
باسرعت یوفو /
همراه با پاترول/
در هر کجا باشم/
از جاسک تا بابل/
ایلام تا مشهد/
از خارک...

حوالی شب عید است و هفت سین ها پهن
ز سیب و سکه و سبزه، سماق شد سهمم

بی تو از سکه و سیب و سمنو و سرکه./

بی تو از سبزه و از سیر و سماق بیزارم./